ಕಳವಳವ ಕಳೆದುಕೊಂಡಾಗ...
ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಭಯ ನನಗಿಲ್ಲ, ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವಂತಹದ್ದೇನೂ ನನ್ನಲ್ಲಿ ಉಳಿದಿಲ್ಲ! ಕೆಸರಿನೊಳಗೇ ಬೆಳೆದಿದ್ದ ಪುಷ್ಪ ನಾನು; ತೊಳೆದಾಗಿದೆ ಇಂದು, ಮತ್ತೆ ಮೆತ್ತಿಕೊಳ್ಳೆನು ನಿನ್ನೆ ನನ್ನ ಬಗಲಲ್ಲಿದ್ದ ರಾಡಿಯ ಭಾರವನ್ನು! ಹಾಗೆಂದು ಅಲ್ಲಿ ಕಳೆದ ಕಾಲವೆಲ್ಲ, ಕೊಳೆಯಾಗಲಿಲ್ಲ ಬದುಕಿಗೆ; ಕಳೆಯಾಗಿ ಬೆಳೆದಿದ್ದುದನೆಲ್ಲ ಕಿತ್ತೆಸೆದಾಗ ಕಳೆದದ್ದೆಲ್ಲಾ ಇಂದಿನ ಹೊಳಪಿನೊಳಗೆ, ‘ಕಳೆ’ಯಾಯಿತು... ಈಗ ಜೀವನದ ಕೊಳದೊಳಗೆ ಕೆಸರಿಲ್ಲವೆಂದರೆ ಸುಳ್ಳು; ತಳದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತುಕೊಂಡಿದೆ ಇನ್ನೂ ಒಂದಷ್ಟು. ಬೇಸರವಿಲ್ಲ ನನಗೆ, ಆಸೆ ಮೊಳೆದುಕೊಂಡಿದೆ ಈಗಷ್ಟೇ, ಇದರೊಳಗಿಂದ ಮತ್ತೊಂದು ತಾವರೆ ಹುಟ್ಟಿಕೊಂಡೀತೆಂದು! ಈ ಆಸೆಗಿಲ್ಲ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಅರಿವು, ಏನಿದ್ದರೂ ಬೆಳೆಯುವದರಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಇದಕೆ ಒಲವು... ಬದುಕು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಕಳವಳವ ಕಳೆದುಕೊಂಡಾಗ, ಮನದೊಳಗೆ ಉಳಿದುಕೊಂಡಿತು, ಉಳಿದು ಬೆಳೆಯುವ ಆಸೆ... -ಪಲ್ಲವಿ ಕಬ್ಬಿನಹಿತ್ಲು