ಕಳವಳವ ಕಳೆದುಕೊಂಡಾಗ...

ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಭಯ ನನಗಿಲ್ಲ,

ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವಂತಹದ್ದೇನೂ

ನನ್ನಲ್ಲಿ ಉಳಿದಿಲ್ಲ!

ಕೆಸರಿನೊಳಗೇ ಬೆಳೆದಿದ್ದ ಪುಷ್ಪ ನಾನು;

ತೊಳೆದಾಗಿದೆ ಇಂದು,

ಮತ್ತೆ ಮೆತ್ತಿಕೊಳ್ಳೆನು

ನಿನ್ನೆ ನನ್ನ ಬಗಲಲ್ಲಿದ್ದ

ರಾಡಿಯ ಭಾರವನ್ನು!

ಹಾಗೆಂದು ಅಲ್ಲಿ ಕಳೆದ ಕಾಲವೆಲ್ಲ,

ಕೊಳೆಯಾಗಲಿಲ್ಲ ಬದುಕಿಗೆ;

ಕಳೆಯಾಗಿ ಬೆಳೆದಿದ್ದುದನೆಲ್ಲ

ಕಿತ್ತೆಸೆದಾಗ ಕಳೆದದ್ದೆಲ್ಲಾ

ಇಂದಿನ ಹೊಳಪಿನೊಳಗೆ, ‘ಕಳೆ’ಯಾಯಿತು...

 

ಈಗ ಜೀವನದ ಕೊಳದೊಳಗೆ

ಕೆಸರಿಲ್ಲವೆಂದರೆ ಸುಳ್ಳು;

ತಳದಲ್ಲಿ ಕುಳಿತುಕೊಂಡಿದೆ ಇನ್ನೂ ಒಂದಷ್ಟು.

ಬೇಸರವಿಲ್ಲ ನನಗೆ,

ಆಸೆ ಮೊಳೆದುಕೊಂಡಿದೆ ಈಗಷ್ಟೇ,

ಇದರೊಳಗಿಂದ ಮತ್ತೊಂದು ತಾವರೆ ಹುಟ್ಟಿಕೊಂಡೀತೆಂದು!

ಈ ಆಸೆಗಿಲ್ಲ ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಅರಿವು,

ಏನಿದ್ದರೂ ಬೆಳೆಯುವದರಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಇದಕೆ ಒಲವು...

ಬದುಕು ಕಳೆದುಕೊಳ್ಳುವ ಕಳವಳವ ಕಳೆದುಕೊಂಡಾಗ,

ಮನದೊಳಗೆ ಉಳಿದುಕೊಂಡಿತು,

ಉಳಿದು ಬೆಳೆಯುವ ಆಸೆ...

-ಪಲ್ಲವಿ ಕಬ್ಬಿನಹಿತ್ಲು