Posts

Showing posts from November 29, 2020

(ವಿ)ಚಿತ್ರ ಹನಿಗಳು-2

Image
  ----------------------1------------------------- ಜೀವನ ಕಸೂತಿ ಹಾಕುವಾಸೆಯಾಯಿತು: ಸೂಜಿ-ದಾರಗಳು ಕೈಗೆಟಕಲಿಲ್ಲ! ಮನಸೆಂಬ ಸೂಜಿಗೆ ಪೋಣಿಸಿದೆ ದಾರಗಳನು, ಬದುಕ ಅರಿವೆಯ ಮೇಲೆ ಚಿತ್ತಾರ ಬಿಡಿಸಲು; ಖುಷಿಯ ಎಳೆಗಳಿಗೆ ಒಂದಿಷ್ಟು, ದುಃಖದೆಳೆಗಳೆಗಳನು ನಡುವಲಿ ಸೇರಿಸಿದೆ... ಪ್ರೀತಿಯ ರಂಗಿನಲ್ಲದ್ದಿ ಹೆದರಿಕೆ, ಹೇಸಿಗೆ,ಅಸೂಯೆಗಳನೂ ಚಿಮುಕಿಸಿದೆ... ಕರುಣೆ, ತ್ಯಾಗ, ದ್ವೇಷಗಳನ್ನೂ ಬಿಡಲಿಲ್ಲ... ಚಿತ್ತಾರ ಮೂಡಿತು ಜೀವನದ್ದು!! ----------------------2------------------------- ಭರವಸೆ ಈ ಕ್ಷಣವನು ಕೈಜಾರಿ ಹೋಗದಂತೆ ಕಟ್ಟಿ ಹಾಕುವಾಸೆ, ಕಳೆದುಕೊಂಡರೆ ಸಂತಸದ ಘಳಿಗೆ ಮತ್ತೆ ಸಿಗದೆಂಬ ಅಳುಕು ಕೂಡ,  ಕಾಣಬೇಕಿರುವ ಹೊತ್ತಿನಲಡಗಿರಬಹುದಾದ ನೋವು, ಈ ಹೊತ್ತಿನ ಖುಷಿಯ ಮತ್ತನು ಇಳಿಸಿ ಬಿಟ್ಟರೆ ಎಂಬ ಅಂಜಿಕೆಯ ಸೇರಿಸಿಕೊಂಡು, ಕೇಳಿಯೇ ಬಿಟ್ಟೆ ಕಾಲದ ಕೈ ಹಿಡಿದು ನಿಂತು ಬಿಡೆಂದು... ಮುಂದಿನ ಕ್ಷಣದಲ್ಲಡಗಿರಬಾರದೆ ಹೆಚ್ಚಿನ ಖುಷಿಯೆಂಬ ಭರವಸೆಯ ಸವಾಲನ್ನೆಸೆದು,  ಭದ್ರ ಹಿಡಿತದೆಡೆಯಲ್ಲಿ ಉತ್ತರವಿಲ್ಲದ ಪ್ರಶ್ನೆಯನ್ನು ಮುಂದಿಟ್ಟಿತು ಸಮಯ! ನಿರುತ್ತರನಾಗಿ ಕೈ ಬಿಟ್ಟೆ ಕಾಲಕ್ಕೆ ಕಾಲುವೆ ಕಟ್ಟುವ ಕನಸನು.... ----------------------3------------------------- ಮರೆತುಬಿಡು ನನ್ನನ್ನು ಎಂದಷ್ಟು ಸುಲಭವಲ್ಲ; ನನ್ನೊಲವೇ, ಹಸಿಮಣ್ಣಿನಂತಿದ್ದ ನನ್ನೆದೆಯೊಳಗೆ, ನೀನೂರಿದ ಹೆಜ್ಜೆ ಗುರುತನ್ನು ಅಳಿಸುವುದು... -----------

ನಾನೂ, ನೀವೂ ಹೆಸರಿಲ್ಲದ ಭಾವವೂ...

Image
ಜನುಮದ ಗೆಳೆತನಕ್ಕೆ ಒಪ್ಪಿಗೆ ಹಾಕಿ ಅದೆಷ್ಟು ವರ್ಷಗಳು ಸಂದವು?! ನನ್ನ ಮುಖದಲ್ಲಿ ನೆರಿಗೆಗಳಿರದ ನಿಮ್ಮ ಮೊಗದಲ್ಲಿದ್ದ ಮೀಸೆ ಕಪ್ಪಾಗಿದ್ದ ಸಮಯವಲ್ಲವೆ ಅದು! ಹೆದರಿಕೆಯ ಮುದ್ದೆಯಾದ ನನ್ನನ್ನು ನೀವು ಅಂದಿನ 'ನಿಮ್ಮ' ಇಂದಿನ 'ನಮ್ಮ' ಮನೆಗೆ ನನ್ನ ತಂದುಕೊಂಡದ್ದು... ಈಗ ಕೂದಲು ನರೆತಿದೆ, ಕಣ್ಣು ಮಂಜಾಗಿದೆ... ಆದರೂ ಜೊತೆಯಾಗಿಯೇ ಇರುವೆವಲ್ಲ!!  ಪ್ರೀತಿ-ಪ್ರೇಮ ಎಂದರೆ ಇದುವೆಯೇ? ನಾನಾಗಲೀ-ನೀವಾಗಲೀ ಭಾವನೆಗಳಿಗೆ ಹೆಸರಿಟ್ಟಿದ್ದಿಲ್ಲ, ಪ್ರೀತಿಯೋ, ಕೋಪವೋ, ಮಮತೆಯೋ, ರೋಷವೋ ಎಲ್ಲವನ್ನೂ ಸ್ವಭಾವ ಎಂದು ಒಪ್ಪಿಕೊಂಡೆವು.  ಮದುವೆಯ ಬಂಧ ಬಂಧನವಾಗಿದ್ದ ಕಾಲದಲ್ಲೂ ನನಗೆ ಹಾಗನಿಸಲಿಲ್ಲ. ನಿಮ್ಮೆದೆಗೆ ಒರಗಿಕೊಂಡು ಕನಸುಗಳ ಹೆಣೆದದ್ದೂ ಇಲ್ಲ, ನಿಮ್ಮ ಕೋಪ ತಣಿಸಲು ನಾನು ನಿಮ್ಮಿಷ್ಟದ ಅಡುಗೆ ಮಾಡಿ ತಂದಿಟ್ಟದ್ದೂ ಇಲ್ಲ... ಈ ಇಲ್ಲಗಳ ನಡುವೆ ಇದ್ದದ್ದೇನು ಹಾಗಾದರೆ?! ಅತ್ತೆ-ಮಾವನ ಇಳಿ ವಯಸ್ಸಿನ ಜವಾಬ್ದಾರಿಗಳೇ? ಮಕ್ಕಳ ಸಾಲು-ಸಾಲು ಕರ್ತವ್ಯದ ಕರೆಗಳೇ? ಮನೆ ಖರ್ಚುಗಳ ನಿಭಾಯಿಸಬೇಕಾದ ಹೊಣೆಗಾರಿಕೆಯೇ? ಮನೆಗೆಲಸದ ನಡುವಿನಲ್ಲೂ ನೋವು- ನಲಿವುಗಳಿಗೆ ಹೆಗಲುಗೊಡಲೇ ಬೇಕಾದ ಅನಿವಾರ್ಯತೆಯೇ? ಹೌದು ಎಂದು ಬದುಕು ಒಪ್ಪಿಕೊಳ್ಳದು... ಈ ಜವಾಬ್ದಾರಿಗಳು ಒಂದೊಂದಾಗಿ ಮುಗಿದರೂ ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಜೊತೆಯಾಗಿದ್ದೇವೆ... ಇಲ್ಲ ಅನ್ನಲೂ ಸಾಧ್ಯವಿಲ್ಲ, ಇವುಗಳನ್ನು ಒಡಗೂಡಿ ಎದುರಿಸಿದವರು ನಾವು... ಇವೆಲ್ಲವನ್ನೂ ಮೀರಿದ ಭಾವವೊಂದು ನಮ್ಮನ್ನು ಕ

ಮಾತಾಗದ ಮೌನದ ದನಿ ಕೇಳುವಾಸೆಯಲಿ...

Image
ಕರೆ-ಕರೆದು ಕೊರಗಿದರೂ ಮೌನವಾದೆ ನೀನು... ಮರೆಯಾಗುವುದು ನಿನಗೆ ಸರಳವಾಗಿತ್ತೆಂದರೂ ನಿನ್ನ ಮರೆಯುವುದು ಸುಲಭವಲ್ಲವೆನಗೆ... ನಿನ್ನ ಕೊನೆಯುಸಿರಿನ ಬಿಸಿಯನ್ನೂ ತಾಗಗೊಡಲಿಲ್ಲ ನೀನೆನಗೆ,  ಕೈತಣ್ಣಗಾಗುವಾಗಿನ ನೋವಿನ ಕರೆಯನ್ನೂ ಮೌನವಾಗಿ ನುಂಗಿಕೊಂಡೆ ನೀನು... ಉಸಿರಿರುವಾಗ ಉಸುರಲಿಲ್ಲ  ಹಸಿರಿರುವ ಭಾವಗಳನು ನಾವಿಬ್ಬರೂ ಒಬ್ಬರಿಗೊಬ್ಬರೆಂದು... ಮರವಾದ ನಿನ್ನನು ಲತೆಯಾಗಿ ಹಬ್ಬುವೆನೆಂಬ ತವಕದಲಿದ್ದೆ, ಬೇರಿಗೆ ಗೆದ್ದಲು ಹಿಡಿದಿದ್ದರ ಅರಿವಿಲ್ಲದೇ!! ನೋವುಣ್ಣಬಾರದು ನಾನೆಂದು ನೀ ದೂರವೇ ಉಳಿದು ಬಿಟ್ಟರೂ ಹತ್ತಿರವಾಗಿತ್ತು ಹೃದಯಗಳು... ಒಂದಾದ ಎದೆಯ ಬಡಿತವಿಂದು ನಿಂತುಬಿಟ್ಟಿದೆ, ಜೀವನ ಚಕ್ರ ಮುಂದೆ ಸಾಗೆನೆಂದು ಕುಳಿತುಬಿಟ್ಟಿದೆ..  ಆದರೂ ಮೌನವಾದ ನಿನ್ನ ಮಾತುಗಳ ಕೇಳಿದರೆ, ಉಳಿಯಬೇಕೆನಿಸುತ್ತದೆ, ಲತೆಯಾಗಿ ನೆಲವಿಡೀ ಹಬ್ಬಿ ಹೂವಾಗಬೇಕೆನಿಸುತ್ತದೆ... ದುಂಬಿಯಾಗಿ ನೀ ಬರುವೆ  ಹೇಳಲಾಗದ  ಭಾವಗಳ ಹೇಳಲು ಎಂಬಾಸೆಯಿಂದ.... -ಪಲ್ಲವಿ ಕಬ್ಬಿನಹಿತ್ಲು

ಕಥೆಗಳಲ್ಲಿನ ಹುಡುಗಿ

Image
ಅವನ ಪುಟ್ಟ-ಅಚ್ಚುಕಟ್ಟಾದ ಜಗತ್ತಲ್ಲಿ ಅವನು ಕಟ್ಟಿ ಹಾಕಿಕೊಂಡದ್ದು, ನೂರಾರು ಪುಸ್ತಕಗಳು, ಮನೆಯ ಅಂಗಳದಲ್ಲಿರುವ ಹೂದೋಟ ಮತ್ತು ಹಬೆಯಾಡುವ ಬಿಸಿ ಕಾಫಿ... ಎರಡು ವರ್ಷಗಳ ಹಿಂದೆ ತಾಯಿಯನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡ ನಂತರ ಅನಾಥನಾದೆ ಎಂಬ ಭಾವದೊಡನೆ ಹಳ್ಳಿಯ ನಂಟನ್ನು ಕಳೆದುಕೊಂಡು ಬೆಂಗಳೂರಿಗೆ ಕಾಲಿಟ್ಟವನು ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡ ಜಗತ್ತಿದು... ಎರಡು ವರ್ಷಗಳಲ್ಲಿ ಆಫೀಸು, ಲೈಬ್ರರಿ, ಮಾರ್ಕೆಟ್ಟು ಇವನ್ನು ಬಿಟ್ಟು ಬೇರೆ ಎಲ್ಲಿಗೂ ಇವನ ಗಾಳಿ ಸುಳಿದದ್ದಿಲ್ಲ... ಅವನಾಯಿತು, ಅವನ ಕೆಲಸವಾಯಿತು ಎಂದಿದ್ದವನು ಹೊತ್ತು ಸಿಕ್ಕಾಗಲೆಲ್ಲಾ ಕಲ್ಪನೆಗಳಲ್ಲಿ ತೇಲಾಡಿ; ಅವುಗಳನ್ನು ಕಥೆಯಾಗಿ ಹೆಣೆಯುತ್ತಿದ್ದ, ಆ ಕಥೆಗಳು ಪುಸ್ತಕಗಳಿಗೆ ಇಳಿಯುತ್ತಿತ್ತಾದರೂ, ಯಾರ ಕೈಗೂ ಸಿಗದಂತೆ ಜೋಪಾನವಾಗಿ ಇಡುವುದೂ ಸಹಾ ಅವನ ಬದುಕಿನ ಭಾಗವಾಗಿತ್ತು!! ಆದರೆ ಇಂದೇಕೋ ಅವನಿಗೆ ಅಂಗಳದಲ್ಲಿರುವ ಸೂಜಿ ಮಲ್ಲಿಗೆಯ ಕಂಪು ಹೆಚ್ಚಾಗಿದೆ ಎನ್ನಿಸುತ್ತಿತ್ತು, ಗುಲಾಬಿಯೂ ಕೊಂಚ ಜಾಸ್ತಿಯೇ ನಗೆ ಚೆಲ್ಲುತ್ತಿದೆ ಎಂದೆನಿಸಿದಾಗ ಹುಚ್ಚು ಯೋಚನೆಯನ್ನು ಕೊಡವಿಕೊಳ್ಳುತ್ತಾ ಕಾಫಿ ಕಪ್ ಗಾಗಿ ಒಳನಡೆದ. ಹೊರಬರುವಾಗ ಅವನು ಕಂಡದ್ದು ಇಪ್ಪತ್ತರ ಆಸುಪಾಸಿನ ಒಬ್ಬ  ತರುಣಿಯನ್ನು! ತಿರುಗಿ ನೋಡುವಷ್ಟು ಸುಂದರಿಯಲ್ಲದಿದ್ದರೂ ತಕ್ಕ ಮಟ್ಟಿಗೆ ಲಕ್ಷಣವಾಗಿದ್ದಳು. ಐದುವರೆ ಅಡಿ ಎತ್ತರದ, ಗುಂಗುರು ಕೂದಲಿನ, ತುಸುಕಪ್ಪಿನ ಹುಡುಗಿ. ನೀಳ ರೆಪ್ಪೆಯ ಬೆಕ್ಕಿನ ಕಣ್ಣು ಆಕರ್ಷಕವಾಗಿತ್ತು.. ಅವನಿಗನಿಸಿತು ತನ್ನ ಕಥೆಗಳ